Ontbijt is op mijn blog een beetje ondergewaardeerd. Met uitzondering van een Engels ontbijt vind ik het ook niet zo’n interessante maaltijd, eigenlijk. Ontbijt is voor mij -eerlijk gezegd- meestal de maaltijd die nog even moet voor ik weg kan (of voor we weg kunnen). Een brúnch vind ik nog wel ergens op lijken, maar alleen ontbijt…?
Meestal ontbijt ik met een bakje kwark met noten. Op dagen dat ik naar mijn werk ga, ga ik niet proberen om mijn ontbijtje naar binnen te wurgen voor ik naar de bus moet. Dan neem ik het mee in zo’n beker waar je kwark (of yoghurt) en noten apart kunt houden. Dan eet ik het bij het opstarten van mijn laptop op mijn werk op. Eigenlijk mogen we niet eten op onze werkplek (dat mag alleen in de “Kitchen area”), maar ach, ik ben geen kleuter die zit te knoeien.
Op zo’n schaaltje kwark met noten hou ik het wel uit tot de lunch. Als ik geen noten meer in huis heb, dan snij ik er ook wel eens een appel in stukjes door. Maar dan krijg ik toch halverwege de ochtend al weer honger.
Het liefste heb ik een naturel notenmix. Zonder pinda’s en rozijnen. Maar als ik dat niet in huis heb, dan eet ik ook wel studentenhaver, ofzo. Of dus een appeltje.
Nu had ik geen mix meer in huis: dochterlief is dol op ongezouten noten en plundert af en toe mijn noten-voorraad. Maar ik had nog wel de losse noten, die ik ook nodig had voor de pompoen-pecan burger. Dus heb ik die er door gedaan. Alleen jammer dat ik geen paranoten had (je weet wel, die grote banaan-vormige noten!), want die vind ik stiekem ’t lekkerste…