Hieperdepiep hoera! Ik ben 50! Ja, sinds dinsdag -16 mei- al eigenlijk, maar ik kwam er niet eerder aan toe om een blogje te schrijven. Op mijn verjaardag zelf heb ik gewoon nog gewerkt, en eind van de middag kwam mijn moeder hier heen. Woensdag zijn mam en ik gezellig samen een dagje uit geweest, naar paleis ’t Loo. Dat is helemaal verbouwd en vernieuwd en sinds kort weer open. We hebben genoten! Gisteren was er een familiedag van Edwin’s familie waar we even naar toe zijn geweest. En vandaag had ik eindelijk tijd voor mijn blog.
Ik vind dat 50 worden op zich niet zo’n ding, hoor. Ik voel me eerlijk gezegd nog steeds niet veel ouder dan 30. Een beetje grijzer, misschien. En wat dikker.
Maar het is natuurlijk wel een mooie mijlpaal. En nu weet ik dus eindelijk ook waar Abraham en Sarah de mosterd halen. En dat leek me een mooie gelegenheid om zelf mosterd te maken en een mosterd recept op mijn blog te zetten. Ik moet er wel bij zeggen dat ik zelf eigenlijk helemaal niet van mosterd hou. Ik vind het veel te scherp. Als smaakmaker vind ik het wel lekker: bijvoorbeeld door ’t gehakt, in een dressing of in een soep of saus. Maar ik zal echt nooit een klodder mosterd op een bitterbal, kroket of blokje kaas eten. De foto is dus een beetje nep. Nou ja, mijn mannen hebben de kaas met mosterd op, maar ikzelf niet. De mosterd is iets zuurder en scherper dan we normaal hebben, vond Edwin. Maar ik heb meestal ook geen grove mosterd in huis. Ik koop altijd gladde omdat ik geen pitjes of vliesjes in mijn dressing wil. Je kunt een beetje spelen met de verhouding van geel en zwart mosterdzaad, om het gladder/grover en meer of minder pittig te maken. En als je gladder wilt, dan zou je de mosterdzaadjes minstens een nacht kunnen laten weken in de azijn. Als je ze langer weekt, dan zijn ze makkelijker fijn te malen. Het is niet moeilijk om te maken en leuk om eens zelf te proberen.
Bereiding
Doe het mosterdzaad met de azijn in een kommetje en laat minstens 4 uur (maar langer mag ook) weken. Doe dan de kurkuma en suiker erbij en maal met de keukenmachine een minuut of vijf tot de mosterd lekker smeuïg wordt. Je zou de zaadjes ook in een vijzel kunnen fijn malen.
Proef even breng op smaak met zout en peper.
Lekker bij de bitterballen, een kroket of met kaas.
Vandaag zijn Edwin en ik 30 jaar bij elkaar! We leerden elkaar 30 jaar geleden kennen op de boot onderweg naar de Queen-convention, een reisje naar Engeland georganiseerd door de Queen-fanclub. En op de terugweg sloeg de vonk over: we hebben de hele nacht samen gedanst, tot de boot was aangemeerd. We stuurden elkaar kaarten (e-mail en whatsapp bestond nog niet), belden (op een vaste telefoon; er waren nog geen mobieltjes) en hadden onze eerste date in Utrecht. Hij had een casette-bandje voor me opgenomen. Na een paar jaar zijn we samen gaan wonen, nog een paar jaar later kregen we onze kinderen en nog een paar jaar later zijn we getrouwd. Ook op 10 mei.
Op mijn toenmalige blog schreef ik dit:
~~~~~~~~~~~~~~
We gingen naar de Notaris. Een tijdje terug. Voor een nieuwe hypotheek en een testament. Toen kwam ook ons samenlevingscontract uit 1995 ter sprake. De notaris-van-toen vond ons verschrikkelijk naïef. Dat wij gewoon een standaardcontract wilden. Voor het huis. En dat we daar geen dingen in op wilden nemen voor als we uit elkaar zouden gaan. Ja hallo? We waren verliefd en gingen net samen wonen. Beetje raar om dan meteen al een slag om de arm te houden voor als je weer uit elkaar gaat. Alsof dat een goed uitgangspunt is. “Ja natuurlijk hou ik van je, maar over X jaar misschien niet meer, dus laten we alvast maar even laten vastleggen wat van wie is…” Beetje een motie van wantrouwen, vonden wij.
We zijn nu ruim 16 jaar samen. Waarvan we 13 jaar hebben samen gewoond. En we hebben inmiddels twee schatten van kinderen. En van de Notaris-van-nu begrepen we dat een heleboel dingen eigenlijk niet goed geregeld zijn. Dat zouden we kunnen oplossen met een nieuw, veel uitgebreider samenlevingscontract en een uitgebreid testament. Maar ook met een huwelijk of een geregistreerd partnerschap. We keken elkaar aan en waren het er wel over eens dat “we zouden gaan boterbrieven”.
Geen superromantisch memorabel moment, dus. Geen man die op zijn paasbest bij een ondergaande zon, op een romantische locatie, compleet met aanzwellende violen, door de knieën gaat en vraagt of ik alsjeblieft zijn vrouw wil worden. En dat ik dan overweldigd door emoties “ja” snik, of door mijn tranen heen iets snotter in de geest van “Ik dacht dat je ’t nooit zou vragen”. Maar gewoon een praktische beslissing van twee volwassenen die eigenlijk al lang van plan zijn om bij elkaar te blijven. Die dat weliswaar niet ten overstaan van een ambtenaar van de burgerlijke stand en in tegenwoordigheid van getuigen verklaard en ondertekend hebben, maar daar gewoon al mee bezig zijn.
Ja. En dan ga je eens denken over wat ’t nou eigenlijk betekent. Wat zijn die plichten eigenlijk die door de wet aan de huwelijkse staat worden verbonden en die je belooft getrouw te zullen vervullen? Ik Google’de wat op “trouwen” en op “huwelijk”. En binnen een seconde vond ik 1,8 miljoen hits voor trouwen en 3,3 miljoen hits voor huwelijk. Dan kom je dus tenenkrommende dingen tegen als: “Op de mooiste dag van uw leven staat één ding voorop, er mag niets mis gaan want u kunt die dag geen tweede keer overdoen. U wilt alles tot in de puntjes hebben geregeld, zodat u niet voor onaangename verrassingen komt te staan.”
Dus moet je denken aan: Bruidsboeket, Bruidskinderen, Bruidsschoenen, Bruidstaart, Bruiloftsverzekering, Buitengewoon Ambtenaar van de Burgelijke Stand (de “babs”), Catering, Ceremoniemeester, Corsages, Dansles, Decoraties, Diner, Draaiboek, Etiquette, Feest, Foto & video reportage, Gastenboek, Gastenlijst, Give-away’s, Huwelijksnacht, Huwelijksreis, Kadolijst, Kapper, Lingerie, Manicure, Make-up, Muziek, Receptie, Rijst strooien, Save-the-date-kaarten, Trouwjurk (uiteraard het Allerbelangrijkste!), Trouwlocatie, Trouwpak (natuurlijk afgestemd of De Jurk), Trouwringen, Trouwvervoer, Uitnodigingen, Vrijgezellenfeest, en de Wedding-vows (de persoonlijke trouwbelofte – vaak met de diepgang van een Frans Bauer liedje).
Als je een beetje overweldigd bent door die waslijst, of je wilt zeker weten dat er echt niets mis gaat (jaha… stel je voor…?!), dan neem je gewoon een weddingplanner in de arm. Want “Trouwen doe je niet zomaar!”
Daarmee bedoelen ze dus niet dat je goed moet nadenken voordat je die handtekening zet, dat je niet alleen maar “Ja” moet zeggen omdat het zo’n mooie ring is, of omdat al je vriendinnen al getrouwd zijn en jij ook een keer in ’t middelpunt van de belangstelling wilt staan. Nee, er wordt mee bedoeld dat je alles uit de kast moet halen, zodat je die dag een perfecte show weg kunt geven, en dat je al het uiterlijk vertoon tot in de puntjes uitgedacht en verzorgd moet hebben. Een beetje bruiloft, daar ben je wel een jaar zoet mee… en daar kom je minstens 50% mee boven je begroting uit. Want tja, ’t is toch je Grote Dag, hè? Tenminste, die van de bruid. De bruidegom lijkt in veel gevallen niet veel meer dan een accessoire te zijn.
Maar wat ik dus nogal onderbelicht vind, is waar het nu eigenlijk wel om gaat, dat trouwen. Het lijkt te gaan om het creëren van een sprookje, om het “mooie”, om het feest, om hoe perfect het er allemaal uit ziet. Op die ene dag. Maar ik ben van mening dat het daar helemaal niet om gaat. Dat alles waar die aanstaande bruidsparen een jaar mee bezig zijn, en (tien-)duizenden euro’s aan uitgeven, dat dat eigenlijk allemaal alleen maar bijzaak is. Sterker nog: dat ze daardoor geen moment stil staan bij waar het wel om gaat. En dat dat –mijns inziens- de reden is dat er in Nederland jaarlijks ruim 30.000 echtscheidingen plaats vinden. Die hebben allemaal de Mooiste Dag Van Hun Leven gehad. Maar hadden niet door dat het helemaal niet om die ene dag gaat, maar om alle dagen die daarna nog komen. Dat het zelfs niet gaat om hoeveel je van elkaar houdt op dat moment. Maar dat je elkander vanaf dat moment getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd bent en dat je verplicht bent elkander het nodige te verschaffen. Ook als je niet meer zo verliefd bent. En ook als je de ander niet zo sexy meer vindt. En ook als hij je niet begrijpt en niet doet zoals jij had bedacht dat ‘ie moest doen. En ook als een van beiden ziek wordt, of er ander onheil op je pad komt. Dat het juist dáár om gaat: dat jij er altijd voor hem(/haar) zult zijn. Wat er ook gebeurt…
En al het andere, van bruidsboeket tot wedding-vows, dat is alleen maar show.
Wij willen geen show. Wij gaan gewoon trouwen. Zonder toeters of bellen.
Op 10 mei, de dag dat we elkaar 17 jaar geleden hebben leren kennen: eerst iets leuks doen met de kinderen, daarna naar het stadhuis voor de handtekeningen, en ’s avonds een gewoon gezellig etentje bij ons favoriete restaurant, met onze kinderen, ouders, broers en zussen (+ aanhang & kids) en getuigen. En op tijd weer thuis om de kinderen op bed te leggen.
Klaar. Geregeld. En gewoon weer verder met waar we al jaren mee bezig zijn, samen…
~~~~~~~~~~~~~~
Nou, en dat doen we dus nog steeds. Mijn trouwe lezers weten wel dat Edwin het liefst AVG’tjes eet: aardappels, vlees en groenten. En dat ik daar -op zijn zachtst gezegd- niet zo dol op ben. Ik vind het wel lekker, hoor, maar ik vind het echt heel saai om te koken. Toch probeer ik wel regelmatig een AVG’tje op tafel te zetten. Die komen meestal niet op mijn blog, want saai. Maar deze keer was daar een fijne uitzondering op. Dit keer maakte ik er een heerlijke saus bij. Ik vond het recept in de Bijbel van de Franse keuken: Côtes de porc charcutière. Op zijn Nederlands: karbonades van de slager. De saus is echt heerlijk, met een vleugje witte wijn, mosterd en augurkjes. Ik heb deze saus inmiddels al een paar keer gemaakt. Manlief blij. En ik ook. Nog even, dan ga ik AVG’tjes misschien nog wel eens leuk vinden ook?
Bereiding
Dep de karbonades droog en bestrooi ze aan beide kanten met peper en zout.
Verhit de boter in een koekenpan. Bak, als de boter heet is, de karbonades mooi bruin en gaar.
Pel en snipper de ui. Neem de karbonades uit de pan en pak ze in in aluminium folie. Bak de ui in de pan waar je de karbonades in hebt gebakken, in hetzelfde vet. Als de ui bruin is, strooi er dan de bloem over. Roer de bloem door de ui en bak even mee. Blus af met de wijn en roer goed door. Laat iets indikken en roer dan de kippenbouillon erdoor. Laat opnieuw indikken, terwijl je de augurkjes fijn snijdt en de peterselie fijn hakt.
Roer de mosterd, fijngehakte augurkjes en fijngehakte peterselie door de saus en neem dan de pan van het vuur. Leg een karbonaadje op een bord en schep er wat van de saus over.
Wij aten er gebakken krieltjes en een eenvoudige salade bij.
Hebben jullie ook naar de Kroning van Charles gekeken, vandaag? Nou, ik wel/ook, hoor! Ik was eigenlijk nooit zo’n fan van Charles. Door het hele drama rondom prinses Diana, en zo. Maar sinds ik de serie The Crown heb gezien bekijk ik ‘m met andere ogen. Ik ben blij voor hem dat hij nu eindelijk samen kan zijn met de vrouw van wie hij altijd heeft gehouden. En dat hij nu eindelijk is geworden waar hij zijn hele leven al naar toe leeft. Toen ik las dat er een kronings-gerecht is, the Coronation Quiche, wilde ik die natuurlijk maken. Het is hét gerecht dat door Charles en Camilla is uitgekozen als het kenmerkende gerecht van de kroning. Net als coronation chicken, de kipsalade met abrikoos en curry, van koningin Elisabeth. De coronation quiche is een vegetarische quiche met tuinbonen, spinazie, dragon en cheddar. De officiële versie is -uiteraard- met verse ingrediënten: verse spinazie, verse tuinbonen, verse dragon, zelf-gemaakt deeg. Ik heb er een iets eenvoudigere voorraadkast-versie van gemaakt, met tuinbonen en spinazie uit de diepvries, gedroogde dragon, kant&klaar deeg en geraspte cheddar uit de supermarkt. Wel zo makkelijk. En ook gewoon hartstikke lekker. En ik heb genoten van de prachtige beelden uit Engeland, vandaag. De prinsen en prinsessen, de schitterende koetsen, de wachten te paard, de prachtige kostuums, de mantels, sjerpen, en hoeden, de kroon en scepters. Gewoon van alle pracht en praal en het hele sprookje. Ik kan er niks aan doen: ik hou er van!
Bereiding
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Breek de eieren in een mengkom en klop de creme fraiche en melk erdoor tot je een glad mengsel hebt. Roer de dragon en wat zout en peper erdoor.
Zet een pan water met wat zout op. Kook de tuinbonen in 8 minuten gaar en schep ze dan uit het kokende water. Blancheer dan de bladspinazie in het kokende water. Laat de spinazie uitlekken in een vergiet.
Vet een taartvorm in met wat olie of boter en bekleed met het quichedeeg.
Bestrooi de bodem met de helft van de geraspte cheddar. Verdeel de tuinbonen en de (uitgelekte) spinazie over de bodem van de quiche. Giet het ei-mengsel erover. Strooi tot slot de rest van de cheddar erover.
Zet de quiche in de voorverwarmde oven en bak in ongeveer 40 minuten tot het ei-mengsel gestold is, het quichedeeg gaar en vruin en de cheddar gesmolten.
Ben ik een héél erge barbaar als ik zeg dat ik groene asperges eigenlijk lekkerder vind dan witte? Veel makkelijker klaar te maken, ook. Deze hartige clafoutis met groene asperges is een heerlijk, licht voorjaarsgerechtje en -inderdaad- súper makkelijk om te maken. De verse groene asperges waren tijdelijk even niet leverbaar, toen ik dit wilde maken, dus toen heb ik maar diepvries asperges genomen. Diepvries is een perfect alternatief. Ze smaken net zo goed, en zijn ook nog makkelijker, want je hoeft ze niet eens schoon te maken. Maar mocht je nou meer van witte asperges houden: je kunt dit natuurlijk ook met witte asperges maken. Het receptje vond ik in het AH kookboek “12 maanden lekker eten”. Die kaas, Chaumes grand caractère, kende ik nog niet, maar die is echt super lekker. Mocht je die nou niet kunnen vinden, dan zou je ook bijvoorbeeld camembert kunnen gebruiken. Wij aten er een eenvoudige groene salade bij.
Ingrediënten (voor 3 personen)
2 pakken groene asperges (diepvries)
400 ml melk
6 eieren
1 eetlepel maizena
1 theelepel korianderzaadjes
150 gram Chaumes grand caractère kaas
peper, zout
olie om in te vetten
Bereiding
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Klop de eieren los en klop daar drie-kwart van de melk door. Los daarna de maizena op in de rest van de melk en roer dat mengsel door het melk-ei-mengsel. Roer er wat zout en peper door.
Vet een ovenschaal in met wat olie en giet het ei-mengsel er in. Leg de asperges in het ei-mengsel. Snij de kaas in plakken en verdeel die over de asperges. Strooi de korianderzaadjes over de ovenschaal.
Zet de schaal in de voorverwarmde oven en bak in ongeveer 35-40 minuten gaar en mooi goudbruin.
Lang leve de Koning! Hoera, hoera, hoera! En proost! Ik heb dit jaar voor Koningsdag oranjebitter gemaakt. Tot twee jaar geleden kende ik dat -eerlijk gezegd- niet. Maar toen zaten we in lockdown (of werkten we van mijn werk in ieder geval allemaal vanuit thuis) en kregen we een Koningsdag-box thuis bezorgd. Met daarin oranje popcorn, oranje borrelnoten, een oranje bloemenkrans en een flesje oranje bitter. Het was knal oranje en smaakte niet -zoals ik op basis van de kleur verwachtte- naar sinaasappel, maar naar anijs. Ik vond het hartstikke lekker! En dit jaar dacht ik er op tijd aan om het zelf te maken, zodat het ook op Koningsdag klaar zou zijn. Er staan verschillende recepten op internet. Het is niet echt moeilijk, ofzo, maar je moet er wel op tijd mee beginnen. Hoe lang je het moet laten trekken, verschilt tussen de recepten. In sommige recepten staat 2 weken, in andere wel 6 weken. Bij mij is het twee weken geworden, want zó vroeg dacht ik er ook weer niet aan. Maar na twee weken was het ook al goed op smaak, hoor! Vanmiddag, na een bezoekje aan de kleedjesmarkt, heb ik een glaasje op de Koning genomen. Heerlijk kruidig! Het was wel veel minder zoet dan die oranjebitter van twee jaar terug. Omdat ik eigenlijk vooral van zoete likeurtjes hou heb ik er een schepje suiker bij gedaan in mijn glaasje. Zo was het niet alleen lekker kruidig, maar ook lekker zoet.
Ik heb mijn oranjebitter met een drupje rode kleurstof wat bij gekleurd. Voor de smaak maakt het niet uit, maar het staat wel zo Koningsdagachtig.
Ingrediënten
500 ml wodka
500 ml water
2 sinaasappels
1 citroen
100 gram basterdsuiker
2 steranijs
8 groene kardemompeulen
Bereiding
Was de sinaasappels en de citroen en schil ze met een dunschiller. Leg de schillen op een met bakpapier beklede bakplaat en laat ze in een oven van 50 graden ongeveer een uur drogen.
Kneus de steranijs en de kardemompeulen. Doe de schillen met de suiker en de grove stukken steranijs en kardemompeulen in een schone wekpot. Pers het sap uit de citroen en giet dat samen met de wodka in de wekpot. Doe de pot dicht en schudt even goed om. Laat de pot minstens twee weken staan en schudt regelmatig goed om.
Na (minstens) twee weken mag de pot open. Giet de vloeistof door een zeef met neteldoek (of bijvoorbeeld een koffiefilter). Verdun met de 500 ml water en giet in een afsluitbare fles.
Mijn naam is Elleny. Ik ben 47 jaar, getrouwd met Edwin en moeder van Lone (17) en Free (13). En ik hou gewoon van eten. Zowel van het klaarmaken als van het opeten. Op dit blog deel ik (bijna) elke dag een recept van wat we hebben gegeten. Ik hoop dat je hier lekker inspiratie opdoet. Veel kijk- en leesplezier op mijn blog! En als je zelf met de recepten aan de slag gaat: alvast eet smakelijk!
